عوارض جانبی مکمل های ویتامین D - وبلاگ پنجره

به گزارش وبلاگ پنجره، اگر مکمل های ویتامین D به اندازه توصیه شده مصرف گردد معمولاً عوارضی ایجاد نمی کند. عوارض جانبی ویتامین D بیشتر هنگام مصرف بیش از حد رخ می دهد. در این مقاله به عوارض نامطلوب مصرف بیش از حد این ویتامین به

مترجم: امین حسین پور

منبع:راسخون

اگر مکمل های ویتامین D به مقدار توصیه شده مصرف گردد معمولاً عوارضی ایجاد نمی نماید. عوارض جانبی ویتامین D بیشتر هنگام مصرف بیش از حد رخ می دهد. در این مقاله به عوارض نامطلوب مصرف بیش از حد این ویتامین به همراه شرایطی که تحت آن فرد ممکن است عوارض جانبی را تجربه کند اشاره شده است.

عبارت ویتامین به گروهی از مواد ارگانیک اشاره می نماید که وجود آن ها برای کارکرد صحیح بدن لازم است. به طور کلی 13 نوع ویتامین شناخته شده وجود دارد. ویتامین ها به دو نوع محلول در آب و محلول در چربی تقسیم بندی می گردد. هر ویتامین نقش حیاتی خاص خود را در بدن دارد. ویتامین D ویتامینی محلول در چربی است که برای جذب کلسیم و فسفر لازم است. ویتامین D2 و D3 دو شکل ویتامین D است که به وسیله انسان ها مورد استفاده قرار می گیرد. بدن ما به طور طبیعی هنگام قرار گرفتن در معرض نور خورشید ویتامین D3 سنتز می نماید. از طرف دیگر، ویتامین D2 به وسیله گیاهان ، مهرگان و قارچ ها فراوری می گردد. این عقیده وجود دارد که ویتامین D3 در مقایسه با D2 قوی تر است و سمیت کمتری دارد. کسانی که از مکمل های ویتامین D استفاده می نمایند باید بدانند که مصرف بیش از حد این ویتامین می تواند تأثیرات جدی بر روی سلامت آن ها داشته باشد.

مصرف بیش از حد ویتامین D

برخلاف ویتامین های محلول در آب که جذب جریان خون می گردد، ویتامین های محلول در چربی مثل ویتامین D به وسیله بافت چربی در بدن ذخیره می گردد. هنگامی که دریافت ویتامین های محلول در آب بیشتر از حد احتیاج بدن باشد، مقدار اضافی به وسیله ادرار از بدن دفع می گردد. این خطر مسمومیت را به حداقل می رساند. ولی این در خصوص ویتامین های محلول در چربی صادق نیست. از آنجایی که این ویتامین ها به وسیله بدن ذخیره می گردد، مصرف بیش از حد آن ها می تواند باعث ایجاد عوارض جانبی خاصی گردد. از آنجایی که ویتامین D ویتامینی محلول در چربی است، باید به مقدار توصیه شده مصرف گردد. این کار به جلوگیری از ایجاد عوارض جانبی یاری خواهد نمود.

از آنجایی که ویتامین D جذب کلسیم را تسیهل می نماید و به حفظ سطح نرمال کلسیم و فسفر در خون یاری می نماید، مصرف بیش از حد آن باعث کلسیم دار شدن بافت های بدن می گردد. این باعث می گردد فرد در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سنگ های کلیوی قرار بگیرد.

مصرف بیش از حد ویتامین D بعلاوه می تواند باعث فراوری بیش از مقدار ادرار گردد. مصرف دوزهای بسیار بالا می تواند منجر به شب ادراری گردد که در این شرایط فرد مجبور است شب ها چندین بار برای دفع ادرار از خواب بیدار گردد.

افزایش سطح کلسیم خون که هیپرکلسمی نامیده می گردد یکی از شایع ترین عوارض جانبی مصرف بیش از حد ویتامین D است. در کسانی که از هیپرکلسمی رنج می برند احتمال ایجاد علایمی مانند تشنگی زیاد ، حالت تهوع ، ضعف در عضلات ، گرفتگی عضلات ، درد در ناحیه شکم ، پریشانی یا بی حالی بالاست.

مصرف بیش از حد این ویتامین می تواند فرد را مستعد ابتلا به بیماری های قلبی یا فشار خون بالا سازد. از دست دادن اشتها ، حالت تهوع ، استفراغ ، یبوست ، درد در استخوان ها ، بی خوابی یا تکرر ادرار بعضی از مسائلی است که ممکن است به خاطر مصرف بیش از حد ویتامین D ایجاد گردد.

تداخلات دارویی

عوارض جانبی به خاطر تداخلات دارویی هم رخ می دهد. اگر می خواهید مکمل های ویتامین D مصرف کنید، مطمئن شوید که پزشک خود را در رابطه با داروهای دیگری که مصرف می کنید در جریان بگذارید.

ویتامین D می تواند سرعت جذب آلومینیوم را افزایش دهد. از آنجایی که آلومینیوم در داروهای ضد اسید معده استفاده می گردد ، مطمئن شوید که از داروهای ضد اسید معده و ویتامین D به طور همزمان بهره ببرید. افرادی که بیماری کلیوی دارند باید احتیاط بیشتری در خصوص مصرف مکمل های ویتامین D و داروهای ضد اسید معده به خرج دهند.

ویتامین D ممکن است تأثیرات داروهای خاصی را تغییر دهد. برای مثال، ویتامین D ممکن است تأثیرات دیگوکسین را که دارویی برای درمان آریتمی قلبی یا نارسایی قلبی است را افزایش دهد.

افراد مبتلا به سنگ های کلیوی باید در استفاده از مکمل های ویتامین D بسیار محتاط باشند. اگر مکمل های ویتامین D به مقدار مناسب مصرف نگردد می تواند باعث افزایش سطح کلسیم در بدن گردد.

سایمتیدین دارویی است که می تواند جذب ویتامین D را با مداخله در فرآیند تبدیل آن به شکل فعال تحت تأثیر قرار دهد.

RDA برای ویتامین D

قبلاً مقدار توصیه شده برای دریافت روزانه ویتامین D برابر 5 میکروگرم یا 200 واحد بین المللی بود. ولی با افزایش آمار ناشی از کمبود ویتامین D سازمان دارو این مقدار را در سال 2010 مورد بازنگری قرار داد. در این جا بازنگری RDA برای رده های سنی مختلف ارائه شده است.

RDA روزانه برای نوزادان 0-12 ماهه به 400 واحد بین المللی تغییر یافته است.

حداکثر مقدار قابل دریافت که خطری برای فرد ندارد برای نوزادان 0-6 ماهه روزانه 1000 واحد بین المللی معین شده است و برای نوزادان 6 الی 12 ماهه این مقدار برابر 1500 واحد می باشد.

RDA روزانه برای بچه ها در حال رشد و بزرگسالان زیر 70 سال 600 واحد بین المللی می باشد.

حداکثر مقدار قابل دریافت روزانه برای بچه ها رده سنی 1 تا 3 سال به 2500 واحد تغییر یافته است. این مقدار برای بچه ها رده سنی 4 تا 8 سال برابر 3000 واحد بین المللی می باشد.

RDA روزانه برای افراد مسن تر از 70 سال 800 واحد می باشد و حداکثر مقدار قابل دریافت که خطری برای فرد ندارد در زنان باردار ، مادران شیرده و بچه ها بالاتر از 9 سال و بزرگسالان 4000 واحد معین شده است.

مصرف بیش از 4000 واحد یا مصرف دوزهای بالا برای مدت زمان طولانی می تواند باعث ایجاد عوارض جانبی گردد.

پژوهشگران بر این باورند که عواملی مانند سن و سلامت جسمانی باید در خصوص RDA در نظر گرفته گردد. با گذشت سن توانایی بدن برای سنتز این ویتامین از نور خورشید کاهش می یابد. بنابراین ، افراد مسن تر باید مکمل های ویتامین D و مواد غذایی غنی شده مصرف نمایند تا احتیاج بدن آن ها تأمین گردد. ماهی ساردین ، ماهی خال مخالی ، شاه ماهی ، زرده تخم مرغ ، گوشت ، جگر و قارچ حاوی مقدار زیادی ویتامین D است.

کمبود ویتامین D

مسائل مربوط به کمبود ویتامین D بیشتر در افرادی به وجود می آید که منابع تغذیه ای این ویتامین را در رژیم غذایی خود نمی گنجانند. کسانی که به قدر کافی در معرض نور خورشید قرار نمی گیرند یا مواد غذایی حاوی ویتامین D مصرف نمی نمایند ممکن است علایم کمبود آن را تجربه نمایند. بعضی مواقع کمبود ممکن است از عدم توانایی دستگاه گوارش برای جذب ویتامین ناشی گردد. از آنجایی که بیماری های کبدی یا کلیوی توانایی بدن برای تبدیل ویتامین D به شکل فعال آن را تحت تأثیر قرار می دهد، افرادی که از چنین بیماری هایی رنج می برند ممکن است علایم این کمبود را از خود نشان دهند.

کمبود این ویتامین می تواند باعث ایجاد طیف گسترده ای از مسائل گردد. این مسائل عبارت است از:

کمبود ویتامین D در بچه ها می تواند منجر به نرمی استخوان گردد.

افراد بزرگسالی که از این کمبود رنج می برند مستعد ابتلا به ملاست استخوان می باشند که با تضعیف ماهیچه ها و استخوان ها همراه است. این بیماری ممکن است باعث ایجاد درد در استخوان ها ، ماهیچه ها و مفصل ها گردد.

چاقی ، تجمع رنگدانه در پوست یا التهاب روده هم ممکن است در اثر کمبود ویتامین D ایجاد گردد.

این کمبود می تواند مانع فراوری انسولین در بدن گردد که به موجب آن فرد ممکن است به دیابت نوع 2 مبتلا گردد.

از آنجایی که ویتامین D کارکرد سیستم عصبی را هم تحت تأثیر قرار می دهد، کمبود آن می تواند باعث ایجاد مسائل روانشناختی مانند افسردگی یا اسکیزوفرنی گردد.

این باور وجود دارد که کمبود ویتامین D می تواند باعث ایجاد اختلال خلقی فصلی SAD گردد. SAD که با اسم افسردگی فصلی هم شناخته می گردد بیماری است که در آن فرد ممکن است در طی یک فصل خاص خصوصاً با نزدیک شدن به فصل زمستان احساس افسردگی کند. علایم افسردگی فصلی را می توان با مصرف مکمل های ویتامین D کاهش داد. نور درمانی هم ممکن است برای افراد مبتلا به SAD توصیه گردد.

افراد در هر چیزی ناپسند است، حتی مصرف ویتامین. افرادی که از مکمل های ویتامین D استفاده می نمایند باید دوز تجویز شده را رعایت نمایند. بهتر است احتیاج بدن خود به ویتامین D را با گنجاندن مواد غذایی حاوی ویتامین D بالا در رژیم غذایی و قرار گرفتن بیشتر در معرض نور خورشید برطرف کنید.

/ج

منبع: راسخون