25 تصویر خیره کننده از سحابی های کیهانی که هوش از سر شما می برد، عکس - وبلاگ پنجره

به گزارش وبلاگ پنجره، گجت نیوز نوشت: سحابی محل تولد ستاره های مختلف است و حالتی رویایی دارد. در ادامه شما را به تماشای 25 تصویر باورنکردنی از سحابی های مختلف کیهانی دعوت می کنیم.

سحابی یکی از زیباترین چشم انداز ها فضایی است که توانسته برای دهه ها علاقه مندان آماتور و حرفه ای را به خود جلب کند. سحابی نمایی از چرخه حیات یک ستاره است. به گفته ناسا بعضی از سحابی ها در نتیجه مرگ ستاره ها ایجاد می شود و انفجار ابرنواختر سبب می شود که بخش هایی از مواد ستاره به شکل گاز و غبار به منطقه ای بین ستاره ای در فضا پرتاب شوند.

بعضی از سحابی ها نیز نتیجه جمع شدن گاز و غبار در قسمتی از فضا هستند و تازه می خواهند یک ستاره تازه و اجرام آسمانی اطراف آن را شکل دهند. هرچند در هر دو صورت با چشم انداز ای شگفت انگیز مواجهه خواهید شد. این چشم انداز ها آنقدر زیبا هستند که بعضی آرزوی تماشا آنها از فاصله ای ایمن را دارند.

نگاهی به 25 تصویر نفس گیر از سحابی های کیهانی در راه شیری و دیگر کهکشان ها

سحابی شاه تخته

سحابی شاه تخته یکی از بزرگترین منطقه ها فراوری ستاره است که تلسکوپ های ناسا می توانند مشاهده نمایند. این سحابی حدود 8500 سال نوری با زمین فاصله دارد و میزبان 12 ستاره مجذوب کننده است. این ستاره ها جرمی بین 50 تا 100 برابر خورشید دارند. از ستاره های معروف سحابی شاه تخته می توان به اتا کارنینا اشاره نمود که یک ابرغول ناپایدار است و اندازه روشنایی آن به 4 میلیون برابر خورشید می رسد.

تصویر سحابی شاه تخته همواره برای اخترشناسان مجذوب کننده بوده است. همین نیز باعث شد که این سحابی در میان 5 هدف اول تلسکوپ فضایی جیمز وب قرار گیرد.

تصویر سحابی کیهانی حلقه

حلقه یکی از سحابی های کیهانی است که همواره با تصویر خاص خود اخترشناسان را متعجب نموده است. در قرن های پیشین منجمان نمی توانستند تصویر واضحی از سحابی حلقه داشته باشند و به همین دلیل آن را با یک سیاره اشتباه می گرفتند. همین هم باعث شد که نام سحابی سیاره ای برای این دسته از سحابی ها انتخاب شود.

اینگونه سحابی ها زمانی شکل می گیرند که یک ستاره در حال مرگ، پیش از تبدیل شدن به یک کوتوله سفید اندازه زیادی گاز یونیزه شده به اطراف پرتاب می نماید. آنچه به رنگ آبی در وسط تصویر دیده می شود، گاز و غبار با دمای فوق العاده بالا است. با فاصله گرفتن از مرکز دمای گاز نیز کاهش پیدا می نماید و به همین دلیل به رنگ سبز و زرد دیده می شود.

سحابی حلقه 2500 سال نوری با زمین فاصله دارد و عرض آن نیز تنها برابر با 1 سال نوری است. این سحابی سوژه مناسبی برای اخترشناسان آماتور محسوب می شود.

سحابی جت دوقلو

این سحابی در فاصله 2100 سال نوری از زمین واقع شده است و یک سحابی سیاره ای محسوب می شود. برای اولین بار وقتی در دهه 1990 تصویر واضح این سحابی کیهانی به وسیله تلسکوپ هابل منتشر شد، بسیاری از اخترشناسان تعجب کردند. آنها در پی علت شکل گیری این حالت خاص بودند. در نهایت تعیین شد که سحابی جت دوقلو یک سحابی دوقطبی است.

عضو اصلی سحابی دوقطبی هسته داغ ستاره ای است که مرحله اصلی عمر خود را سپری نموده و پس از پرتاب کردن بیشتر لایه های بیرونی به یک غول سرخ تبدیل شده است. در این مرحله نیز مجدد در حال متراکم شدن است تا به یک کوتوله سفید تبدیل شود. دانشمندان گمان می نمایند که این ستاره در زمان حیات خود به خورشید شباهت داشته است.

عضو فرعی این سامانه یک ستاره کوچکتر است که با فاصله نزدیک به دور ستاره بزرگ می چرخد و سعی می نماید بخشی از مواد پرتاب شده را اسیر جاذبه خود کند. همین نیز باعث شده که دو لایه باریک از گاز در اطراف آنها شکل گیرد. همزمان با چرخیدن ستاره ها، جهت بال های سحابی نیز تغییر می نماید.

تصویر سحابی کیهانی مارپیچ

این سحابی تنها 655 سال نوری با ما فاصله دارد و عرض آن نیز برابر با 2.5 سال نوری است. سحابی مارپیچ در دسته سحابی های سیاره ای قرار می گیرد که یعنی ستاره مرکزی آن در شرف تبدیل شدن به یک کوتوله سفید واقع شده است. هرچند بیشتر از مباحث علمی، این تصویر سحابی کیهانی مارپیچ است که توانسته توجهات را به خود جلب کند.

این سحابی همانند یک چشم بزرگ و نافذ جلوه می نماید و همین نیز سبب شده که چشم خدا لقب گیرد.

سحابی سر اسب

در میان سحابی های کیهانی بیش از همه تصویر سحابی سر اسب به وسیله تلسکوپ های مختلف ثبت شده است. این سحابی 1500 سال نوری با زمین فاصله دارد و در طول موج های مرئی به صورت یک سحابی تاریک با رگه هایی از رنگ قرمز دیده می شود. هرچند که در تصویر این مطلب به لطف دوربین فروسرخ شفاف به نظر می آید.

اولین بار نیز در سال 1888 بود که ویلیامینا فلمینگ، اخترشناس اسکاتلندی آمریکایی تصویر این سحابی را گرفت. پس از آن اخترشناسان زیادی کوشش کردند جزئیات بیشتری از این سحابی را ثبت نموده و به رازهای مربوط به شکل گیری ستارگان پی ببرند.

سحابی چشم گربه

چشم گربه به عنوان یکی از اولین سحابی های سیاره ای کشف شده به وسیله بشر شناخته می شود. این سحابی از 11 حلقه گاز تشکیل شده است و همین باعث می شود که در میان پیچیده ترین سحابی های دنیا قرار گیرد. بعضی از دانشمندان گمان می نمایند که ساختار خاص این سحابی در نتیجه یک سیستم ستاره ای دوگانه ایجاد شده است. هرچند که تا به امروز کسی قادر به مشاهده ستاره دوم نشده است. حباب هایی که در بخش مرکزی تصویر می بینید، لایه هایی متراکم از گاز با دمای بسیار بالا هستند.

تصویر سحابی کیهانی اومگا

سحابی اومگا در فاصله 5500 سال نوری از زمین واقع شده است و قطر دهانه آن نیز برابر با 15 سال نوری است. اومگا یک سحابی بسیار فعال به شمار میرود؛ زیرا ستارگان زیادی در بستر آن متولد می شوند. اخترشناسان تخمین می زنند که جرم سحابی اومگا 800 برابر خورشید باشد.

سحابی گل سرخ

سحابی گل سرخ 5200 سال نوری فاصله دارد و به خاطر ساختار پیچیده اش در میان اخترشناسان معروف است. هرچند که تصویر این سحابی کیهانی برای علاقه مندان به نجوم مجذوب کنندهیت بیشتری دارد. سحابی گل سرخ به شدت در بحث تولد ستارگان فعال بوده است و هم اکنون نیز 2500 ستاره جوان را در دل خود دارد.

قطر این سحابی خارق العاده به 130 سال نوری می رسد و جرم آن نیز تقریبا 10 هزار برابر خورشید است.

سحابی عقاب

سحابی عقاب در فاصله 5700 سال نوری از زمین واقع شده است و 8100 ستاره جوان را در خود جا داده است. هرچند که بیشتر از همه تصویر ستون های آفرینش که بخش کوچکی از این سحابی کیهانی را شکل می دهند، معروف شده اند. قطر این منطقه کوچک تنها 70 سال نوری است و پیشتر تصویر تلسکوپ هابل از آن خبرساز شده بود.

هرچند که بعدها جیمز وب توانست ستون های آفرینش را با جزئیات بسیار بیشتری به تصویر بکشد و حسابی مایه شگفتی اخترشناسان شود.

سحابی سر روح

سحابی سر روح در کهکشان ابر ماژلانی بزرگ واقع شده است و فاصله آن با زمین به 168 هزار سال نوری می رسد. نور ساطع شده از اکسیژن و هیدروژن باعث شده است که سحابی ترکیبی از رنگ های قرمز و سبز را داشته باشد. در بخش میانی آن هم چند ستاره وجود دارند. این ستاره ها همانند چشمان یک روح دیده می شوند و باعث شده اند که تصویر این سحابی کیهانی مجذوب کنندهیت زیادی پیدا کند.

تصویر سحابی کیهانی مرداب

مرداب یک سحابی نشری است که ستاره های جوان زیادی را در دل خود جا داده است. این سحابی حدود 5000 سال نوری با زمین فاصله دارد و قطر دهانه آن نیز به 100 سال نوری می رسد.

سحابی مرداب یکی از معدود فضاهای بین ستاره ای است که انسان می تواند با چشم ببیند. هرچند چون حساسیت رنگی چشم در سطوح پایین نوری چندان جالب نیست، این سحابی به رنگ خاکستری دیده می شود. در صورتی که در تصویر های مختلف منتشر شده از این سحابی کیهانی رنگ صورتی غالب است.

سحابی روح

در فاصله 6500 سال نوری از زمین سحابی روح واقع شده است. همانطور که در تصویر تعیین است، در دل این سحابی کیهانی یک منطقه نسبتا خالی دیده می شود. این منطقه به خاطر حضور چند ستاره قوی شکل گرفته است. این ستاره ها با تشعشعات خود گازها را به بخش های بیرونی سوق می دهند. اینکار باعث می شود که گاز در بخش های اطراف متراکم تر شود و شرایط برای شکل گیری ستاره های تازه فراهم شود. در واقع هرقدر از بخش مرکزی فاصله بگیرید، تعداد ستارگان جوان بیشتر می شود.

سحابی مرغ دونده

بله نام این سحابی کیهانی می تواند حتی بیشتر از تصویر آن جلب توجه کند. مرغ دونده در کهکشان راه شیری و فاصله 6500 سال نوری از زمین واقع شده است. جالب اینجاست که در آنالیز های تازه اخترشناسان خبری از ستاره های تازه در این سحابی نیست و گویا چندان فعالیتی ندارد.

سحابی عنکبوت

عنکبوت یک سحابی سیاره ای است که تقریبا در مرکز کهکشان راه شیری واقع شده است. شکل خاص این سحابی در ابتدا برای اخترشناسان سوال ایجاد نموده بود. در نهایت آنالیز ها نشان داد که در بخش مرکزی یک کوتوله سفید واقع شده است که بادهایی با دمای 10 هزار درجه کلوین و سرعت 300 کیلومتر بر ثانیه را به اطراف می فرستد. در نتیجه این بادها موج هایی به ارتفاع 100 میلیارد کیلومتر ایجاد شده اند.

وقتی گاز سحابی در نتیجه لوب ها فشرده تر و داغ تر می شود، شاهد شوک های سوپرسونیک هستیم و همین نیز موج های ایجاد شده به وسیله کوتوله سفید را تقویت می نمایند. ترکیب این دو باعث شده که این سحابی کیهانی یک تصویر منحصربه فرد را در برابر چشم دنیایان قرار دهد. کوتوله سفید مرکزی با لایه ضخیمی از گاز احاطه شده است و نمی توان دمای دقیق آن را اعلام نمود.

هرچند دانشمندان دمای 150 هزار تا 250 هزار درجه کلوین را برای آن منطقی می دانند. البته بعضی اخترشناسان گمان می نمایند که دمای آن تا 500 هزار درجه کلوین نیز می رسد. در این حالت ما با داغ ترین کوتوله سفید دنیا طرف هستیم. عدم قطعیت دانشمندان فقط به این موضوع ختم نمی شود. بعضی بر این باورند که سحابی عنکبوت 1900 سال نوی با زمین فاصله دارد و بعضی دیگر این فاصله را بین 3000 تا 8000 سال نوری تخمین می زنند.

سحابی سه تکه

برای اولین بار در سال 1764 بود که یک سحابی با چهره ای متفاوت در فاصله 7000 سال نوری از زمین کشف شد. این سحابی کاملا فعال است و مخصوصا در رگه های تاریک آن تعداد زیادی ستاره ه تازه شکل می گیرند. البته سحابی سه تکه بیشتر میزبان ستاره های جوان و کوچک است و جرم بزرگترین ستاره موجود در آن به تنها 20 برابر خورشید می رسد.

تصویر سحابی کیهانی رتیل

حالا نوبت به تصویر زیباترین سحابی کیهانی دنیا یعنی سحابی رتیل می رسد. کهکشان راه شیری، آندرومدا و 20 کهکشان کوچکتر دیگر گروه محلی کهکشانی را شکل می دهند. سحابی رتیل در فاصله 160 هزار سال نوری از ما و کهکشان ابر ماژلانی بزرگ واقع شده است؛ اما بزرگترین و درخشان ترین منطقه تولد ستارگان در گروه محلی به شمار میرود.

این سحابی آنقدر درخشان است که اگر در کهکشان راه شیری و جای سحابی شکارچی قرار داشت، به راحتی روی زمین سایه می انداخت. هرچند اینها تنها مجذوب کنندهیت های سحابی رتیل نیستند. نزدیک ترین ابرنواختر مشاهده شده از زمان اختراع تلسکوپ یعنی Supernova 1987A در نزدیکی این سحابی رخ داد و هنوز هم نشانه هایی از آن دیده می شود.

بعلاوه درون این سحابی یک سیاه چاله تقریبا غیرفعال با نام VFTS 243 دیده می شود. جرم این سیاه چاله تنها 9 برابر جرم خورشید است. جالب است بدانید که جرم بزرگترین سیاه چاله کهکشان راه شیری به 4.3 میلیون برابر خورشید می رسد.

سحابی حلقه ماکیان

بین 5000 تا 8000 سال پیش یک ابرنواختر بزرگ رخ داد و در نتیجه آن سحابی حلقه ماکیان شکل گرفت. حلقه ماکیان در فاصله 1500 سال نوری از زمین واقع شده است.

تصویر سحابی کیهانی مورچه

تصویر این سحابی کیهانی قطعا در همان لحظه اول علاقه مندان را مجذوب خود می نماید. سحابی مورچه در دسته سحابی های سیاره ای دوقطبی قرار می گیرد و فاصله آن با زمین بین 3000 تا 6000 سال نوری است. بعلاوه این سحابی با سرعت 50 کیلومتر بر ثانیه در حال توسعه است که عدد قابل ملاحظه ای به شمار میرود.

در شرح شکل خاص این سحابی شرحات مختلفی ارائه شده است. یکی از آنها به وجود یک ستاره غول پیکر در کنار یک کوتوله سفید اشاره دارد. کوتوله سفید فوتون های یونیزه شده را در اختیار سحابی قرار می دهد و ستاره غول پیکر نیز بخش مرکزی شامل گازهای فشرده را ایجاد می نماید.

سحابی NGC 6153

تصویر این سحابی با دیگر سحابی های کیهانی فرق دارد. سحابی NGC 6153 در فاصله 4400 سال نوری از زمین واقع شده است و اولین بار در سال 1883 به وسیله Ralph Copeland کشف شد. ترکیب گازهای این سحابی حسابی توجه دانشمندان را جلب نموده است. این سحابی سیاره ای تا سه برابر بیشتر از کل منظومه شمسی نئون، آرگون، اکسیژن و کربن دارد و اندازه نیتروژن موجود در آن نیز پنج برابر خورشید است.

سحابی ساعت شنی

در این مورد شما تصویر یک سحابی کیهانی جوان را مشاهده می کنید. این سحابی از نوع سیاره ای است و در فاصله 8000 سال نوری از زمین واقع شده است. اخترشناسان گمان می نمایند که شکل خاص این سحابی در نتیجه توسعه بادهای ستاره ای سریع در ابری متراکم با سرعت توسعه پایین شکل گرفته است.

رنگ های شفافی که در اطراف سحابی می بینید، لایه های متلفی از گاز هستند که از ستاره در حال مرگ مرکزی به بیرون پرتاب می شوند. این لایه های شامل هلیوم، نیتروژن، اکسیژن و کربن می شوند. در مرکز سحابی ساعت شنی جرمی همانند یک چشم قرار گرفته دارد؛ اما در واقع یک کوتوله سفید نسبتا سرد است.

سحابی جمجمه و دو استخوان

جمجمه و دو استخوان نمادی است که در پرچم سارقان دریایی دیده می شد. تصویر این سحابی کیهانی نیز که در فاصله 4400 سال نوری از زمین واقع شده است، یادآور سارقان دریایی است. جالب اینجاست که یک ستاره جوان و بسیار بزرگ در سمت چپ بالای تصویر همانند چشم سارق دریایی جلوه می نماید و بخش متناظر آن در سمت راست نیز گویی چشم بند دارد.

تصویر سحابی کیهانی شکارچی

سحابی شکارچی در فاصله 1500 سال نوری از زمین واقع شده است و می توان گفت که نزدیک ترین منطقه محل تولد ستارگان به بشر است. همین نزدیکی به زمین نیز باعث شده که بتوان آن را با چشم غیرمسلح نیز دید. این سحابی آنقدر پرنور است که حتی در منطقه های با آلودگی نوری هم می توان آن را دید. سحابی شکارچی بیشتر از دیگر سحابی های دنیا مورد آنالیز قرار گرفته است و تصاویر زیادی از آن وجود دارد.

این آنالیز ها باعث شده که اطلاعات زیادی در رابطه با فرآیند شکل گیری ستارگان به دست آوریم و اخترشناسان پیروز شده اند مواردی همانند دیسک های پیش سیاره ای و کوتوله های قهوه ای را مستقیما مشاهده نمایند. دیسک های پیش سیاره ای توده هایی از غبار و گاز هستند که حول ستارگان جوان می چرخند. آنها به تدریج به پیش سیاره و سپس سیاره تبدیل می شوند. به عنوان مثال حدود 4 میلیارد سال پیش یک دیسک پیش سیاره ای که دور خورشید بود، سیاره های منظومه شمسی را پدید آورد.

آنالیز تصویر های مختلف ثبت شده از این سحابی کیهانی از وجود 700 ستاره مختلف در مراحل مختلف شکل گیری خبر می دهند. وقتی این ستاره ها شکل می گیرند، موجی از ذرات باردار را به نام باد ستاره ای به سمت بیرون پرتاب می نمایند. ستاره های جوان باد ستاره ای بسیار قوی تری نسبت به خورشید دارند. این بادها در برخورد با گازهای درون سحابی، موج های ضربه ای را شکل می دهند.

این موج ها نیز باعث فشرده تر شدن گازها و شکل گیری ستاره های تازه خواهند شد. همین نیز باعث شده که منطقه ای ستاره ساز با فعالیت بسیار بالا را در نزدیکی خود داشته باشیم. ناگفته نماند که تلسکوپ فضایی جیمز وب نیز تصویر فوق العاده زیبایی از سحابی شکارچی ثبت نموده است.

تصویر سحابی کیهانی دمبل

وقتی به تصویر این سحابی کیهانی نگاه می کنید، چندان متوجه منطق نام گذاری آن نخواهید شد. سحابی دمبل اولین سحابی سیاره ای کشف شده به وسیله بشر است و در فاصله 1360 سال نوری از زمین واقع شده است. این سحابی به راحتی با دوربین دوچشمی قابل ملاحظه است و یکی از سوژه های محبوب برای خریداران تلسکوپ های آماتور محسوب می شود.

کوتوله سفید مرکزی این سحابی نسبت به سایر کوتوله های سفید مشاهده شده به وسیله بشر بزرگتر است.

سحابی خرطوم فیل

سحابی خرطوم فیل در فاصله 2400 سال نوری از زمین و در صورت فلکی قیفاووس قررار دارد. منطق نامگذاری این سحابی کیهانی به خاطر تصویر خاصی است که در طول موج های مرئی از آن نمایان می شود. حلقه های کناری درخشان سحابی ابرهای متراکمی از گاز هستند که به لطف یک ستاره بسیار درخشان و بزرگ به نام HD 206267 یونیزه شده اند.

درون سحابی خرطوم فیل دو ستاره با عمر چند میلیون سال وجود دارند که البته با در نظر گرفتن عمر چند میلیارد ساله ستاره ها جوان محسوب می شوند. بعلاوه اخترشناسان توانستند در سال 2003 چندین ستاره بسیار جوان با عمر کمتر از 100 هزار سال را در این سحای شناسایی نمایند. کشف تازه نشان می دهد که سحابی خرطوم فیل فعالیت بسیار زیادی دارد.

از طرفی ستاره مرکزی بزرگ گازهای کناری سحابی را فشرده و یونیزه می نماید و از طرفی دیگر ستاره های تازه متولدشده با بادهای ستاره ای گازها را از مرکز به بخش های کناری راهنمایی می نمایند. ترکیب این دو باعث شده که تراکم بسیاری بالایی از گاز را در سحابی خرطوم فیل ببینیم. این فشار بالا سبب فعال نگه داشتن سحابی و شکل گیری نسل کنونی پیش ستاره ها شده است.

تصویر سحابی کیهانی اسکیمو

این سحابی با نام های سحابی شیر و سحابی دلقک نیز شناخته می شود. سحابی اسکیمو از نوع سیاره ای است و در سال 1787 به وسیله یک اخترشناس به نام ویلیام هرشل کشف شد. آنچه در اطراف دیده می شود گازهایی هستند که زمانی لایه های بیرونی یک ستاره شبیه به خورشید را شکل می دادند. لایه های درونی نیز به واسطه بادهای ستاره ای قوی از ستاره مرکزی ایجاد شده اند.

این سحابی در فاصله 6500 سال نوری از زمین واقع شده است و می توان با حتی یک تلسکوپ کوچک آن را مشاهده کرد. آنالیز های بیشتر اخترشناسان نشان داد که پرتوهای ایکس ساطع شده از این سحابی نمی توانند به تنها یک ستاره مرکزی مربوط باشند. بنابراین در مرکز این سحابی قطعا یک ستاره دیگر نیز واقع شده است که دیده نمی شود.

به باور دانشمندان این سحابی حدود 10 هزار سال پیش و همزمان با تمام شدن سوخت اصلی ستاره ای مشابه خورشید شکل گرفت. در این مرحله ابعاد ستاره به شدت افزایش پیدا کرد و دمای آن کاهش یافت. در مرحله بعد ستاره لایه های بیرونی گاز را به محیط اطراف پرتاب کرد تا یک کوتوله سفید در مرکز سحابی جای گیرد.

در بخش مرکزی تصویر این سحابی کیهانی لایه هایی بادکنک مانند دیده می شوند؛ اما در واقع آنها بخش هایی فوق العاده متراکم از غبار و گازهای مختلف هستند که به لطف بادهای ستاره ای ایجاد شده اند.

227227