سلبریتی ها از کودکی تا پیری در این ویدئوهای جالب ، از ویل اسمیت تا کیانو ریوز - وبلاگ پنجره

به گزارش وبلاگ پنجره، چطور می گردد که ما پیر می شویم. این تغییر بسیار تدریجی رخ می دهد، اما قطعی است. با کارهایی می گردد کندش کرد اما مسلما نمی توان به کی جلوی آن را گرفت.

پیری یک فرآیند زیستی پیچیده است که در موجودات زنده از جمله انسان اتفاق می افتد. در حالی که مکانیسم های دقیق به طور کامل شناخته نشده است، چندین نظریه وجود دارد که کوشش می نماید علت پیری را شرح دهد:

نظریه ژنتیک: بر اساس این نظریه پیری در ژن های ما برنامه ریزی شده است. این نظریه پیشنهاد می نماید که سلول های ما یک ساعت ژنتیکی داخلی دارند که حداکثر تعداد دفعاتی را که می توانند تقسیم شوند، معین می نماید. با تقسیم و تکثیر سلول ها، خطا ها در همانندسازی DNA تجمع می یابند که منجر به زوال تدریجی عملکرد سلولی و در نهایت روند پیری می گردد.

تئوری تلومر: تلومر ها کلاهک های محافظ در انتهای کروموزوم ها هستند که با هر تقسیم سلولی کوتاه می شوند. با گذشت زمان، زمانی که تلومر ها خیلی کوتاه می شوند، سلول ها دیگر نمی توانند تقسیم شوند و وارد حالتی به نام پیری یا مرگ برنامه ریزی شده سلولی (آپوپتوز) شوند.

نظریه رادیکال های آزاد: رادیکال های آزاد مولکول های بسیار واکنش پذیری هستند که می توانند به سلول ها و بافت ها آسیب برسانند. بر اساس این نظریه، پیری در درجه اول ناشی از تجمع آسیب اکسیداتیو ناشی از رادیکال های آزاد است. بدن مکانیسم های دفاعی طبیعی در برابر استرس اکسیداتیو مانند آنتی اکسیدان ها دارد، اما با گذشت زمان، تعادل بین رادیکال های آزاد و آنتی اکسیدان ها ممکن است تغییر کند و منجر به افزایش آسیب سلولی و پیری گردد.

عمل اسلیو معده

رزرو هتل

خرید ساک پارچه ای

نظریه میتوکندری: میتوکندری ها نیروگاه سلول های ما هستند که مسئول فراوری انرژی هستند. این نظریه پیشنهاد می نماید که آسیب انباشته به میتوکندری در طول زمان، توانایی آن ها برای فراوری انرژی کارآمد را مختل می نماید. در نتیجه سلول ها و بافت ها عملکرد کمتری دارند که منجر به روند پیری می گردد.

نظریه اپی ژنتیک: اپی ژنتیک به تغییراتی در بیان ژن اشاره دارد که شامل تغییراتی در توالی DNA زیرین نمی گردد. این نظریه نشان می دهد که تغییرات در اپی ژنوم، که بیان ژن را تنظیم می نماید، در روند پیری نقش دارد. عوامل محیطی، انتخاب های سبک زندگی و سایر تأثیرات می توانند منجر به تغییرات اپی ژنتیکی شوند که بر الگو های بیان ژن تأثیر می گذارند و به طور بالقوه به پیری یاری می نمایند.

تغییرات هورمونی: هورمون ها نقش مهمی در تنظیم فرآیند های فیزیولوژیکی مختلف در بدن ما دارند. با افزایش سن، تغییراتی در فراوری و تنظیم هورمون ایجاد می گردد. به عنوان مثال، در زنان، یائسگی کاهش قابل توجهی در سطح استروژن را نشان می دهد، که منجر به تغییرات فیزیکی و فیزیولوژیکی مختلف مرتبط با افزایش سن می گردد.

پیری سلولی: پیری سلولی به حالتی اطلاق می گردد که در آن سلول ها دیگر نمی توانند تقسیم شوند. اعتقاد بر این است که سلول های پیر با افزایش سن در بدن ما تجمع می یابند و به اختلال عملکرد بافتی و بیماری های مرتبط با افزایش سن یاری می نمایند. این سلول ها مولکول های پیش التهابی و سایر عواملی را ترشح می نمایند که می توانند بر بافت ها و اندام های اطراف تأثیر منفی بگذارند.

تجمع آسیب مولکولی: با گذشت زمان، ساختار های مولکولی مختلف در بدن ما، مانند پروتئین ها، لیپید ها و DNA، آسیب جمع می نمایند. این می تواند به علت قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی مانند تشعشع، سموم و محصولات جانبی متابولیک رخ دهد. تجمع تدریجی آسیب مولکولی می تواند عملکرد سلولی را مختل کند و به پیری یاری کند.

ایمنی: با افزایش سن، سیستم ایمنی بدن دچار تغییراتی می گردد، فرآیندی که به عنوان ایمونوسنسانس شناخته می گردد. اثربخشی پاسخ ایمنی کاهش می یابد و افراد را مستعد ابتلا به عفونت ها می نماید و خطر ابتلا به بیماری های مرتبط با افزایش سن را افزایش می دهد. ایمنی به کاهش سلامت کلی و شادابی یاری می نماید.

عوامل سبک زندگی: انتخاب های سبک زندگی ما، مانند رژیم غذایی، فعالیت بدنی، و قرار گرفتن در معرض استرس، می تواند بر روند پیری تأثیر بگذارد. یک سبک زندگی سالم با یک رژیم غذایی متعادل، ورزش منظم، مدیریت استرس، و اجتناب از عادات مضر مانند سیگار کشیدن و مصرف بیش از حد الکل می تواند به پیری سالم یاری کند.

اما در اینجا ویدئوهای کوتاهی می بینید که تجسم نموده اند که سلبریتی های شناخته شده مانند مایکل جکسون یا تام کروز یا ویل اسمیت یا کیانو ریوز به تدریج تا به حال سن و سال پیدا نموده اند و در آینده چطور پیرتر خواهند شد!