به تفلون های قدیمی نچسبید - وبلاگ پنجره

به گزارش وبلاگ پنجره، تهران (پانا) - روی شیشه مغازه با حروف درشت این جملات به چشم می خورد: ظروف تفلون شما را بازسازی می کنیم. این در حالیست که کارشناس حوزه سلامت می گوید: مردم باید خطرات این کار را جدی بگیرند چون معمولاً ماده ای که برای بازسازی ظروف استفاده می گردد هم سرطان زاست و هم برای محیط زیست مضر است.

به گزارش ایران، سرویس قابلمه اش یکدست صورتی است؛ پنج قابلمه و دو ماهیتابه و چند ظرف کوچک تر. با ذوق می گوید می دانید همه اینها روی هم شد 500 هزار تومان؟ میهمانان با چشم های گرد به سرویس قابلمه اش نگاه می نمایند و می گویند چطور این همه مقرون به صرفه؟ بعد که شرح می دهد تازه متوجه می شوند که یک سرویس قدیمی را بازسازی نموده. به هرحال تازه ازدواج نموده و به خاطر این صرفه جویی خرسند است. به قول خودش قابلمه های قدیمی مادرش را که تفلون و چدنش از بین رفته بود، دوباره احیا نموده و حالا یکدست سرویس آشپزخانه زیبا دارد: قابلمه ای 55 هزار تومان برایم آب خورد. پشت ظروف را هم جداگانه حساب می نمایند و هر رنگی بخواهی می زنند. همه هیجان زده شده اند. خلاصه هر کسی توی خانه اش ماهیتابه ای، قابلمه ای و ظرف و ظروفی دارد که احتیاج به تعمیر داشته باشد و چه بهتر از این در روزهای سرسام آور گرانی.

شاید شما هم توی خانه تان یکی از همین ظرف و ظروف دارید؛ قابلمه ای که تهش می چسبد و ته دیگ به درد بخوری نمی دهد. شاید هم ماهیتابه آسیب دیده و وقتی می خواهید سیب زمینی سرخ کنید، دمار از روزگارتان درمی آورد. حتماً هم چشم تان به مغازه هایی افتاده که درشت نوشته اند، بازسازی تفلون. اگرهمه اینها در فکر تان جرقه ایجاد نموده که ظرف و ظروف تان را تعمیر کنید و نخواهید هم هزینه اضافه بدهید، این گزارش را بخوانید. مخصوصاً اگر مصرف گرا نیستید و دلتان می خواهد از وسایل کهنه به برترین شکلی بهره ببرید و درعین حال به سلامت تان هم لطمه ای نخورد.

روی شیشه مغازه با حروف درشت این جملات به چشم می خورد: ظروف تفلون شما را بازسازی می کنیم.

مرد سرش پایین است و روی یک قابلمه چکش کاری می نماید: خانم اگر قابلمه تان خیلی نازک است بگویم که کار خوب درنمی آید. قابلمه های محکم تر خوب می شوند. تازه بگویم که تعمیر حدود دو ماه طول می کشد. زن هاج و واج به مرد تعمیرکار نگاه می نماید: دو ماه؟ مگر می خواهی دوباره بسازی؟ مرد دوباره بی حوصله جواب می دهد: خودم که کوره ندارم کارها را جمع می کنم، می فرستم یک جایی خارج از شهر. اگر اینقدر عجله داری برو یکی نو بخر.

مرد دیگری درباره مواد مورد استفاده برای تعمیر پرس وجو می نماید و بعد رو به من می گوید: می گویند تفلون می زنند، اما ما که نمی دانیم کارگاه شان کجاست؟ یک وقت ماده شیمیایی خطرناکی چیزی نزنند؟ هر چقدر هم به فروشنده می گویم کارگاه کجاست که خودم بروم و از نزدیک ببینم، از ترس اینکه خودم قابلمه ها را ببرم و مقرون به صرفه تر دربیاید آدرس نمی دهد.

مرد فروشنده به من هم اطلاعات زیادی نمی دهد و فقط می گوید کارگاه خارج از شهر است و از سنگ گرانیت و تفلون برای بازسازی ظروف استفاده می نمایند. کسی هم نباید قبل از دو ماه منتظر دریافت ظروفش باشد.

اما ببینید نظر کارشناسان دراین باره چیست؟

محمدرضا محبوب فر، کارشناس حوزه سلامت و عضو انجمن علمی بهداشت محیط ایران در این باره می گوید: الان به خاطر گرانی گرایش به تعمیر وسایل دست دوم افزایش یافته و عده ای ترجیح می دهند یا وسایل دست دوم بخرند یا وسایل قدیمی شان را تعمیر و ترمیم نمایند، اما بازسازی ظروف تفلون را ما توصیه نمی کنیم البته باید بین تفلون و گرانیت تفاوت قائل شویم. هردو این مواد برای ظروف آشپزخانه مورد استفاده قرار می گیرند. تفلون ماده ای است به نام پلی تترا فلوئورواتیلن اما گرانیت با این ماده فرق می نماید و بستگی به مشتری دارد که می خواهد ظروفش را چگونه بازسازی کند و بداند چه می خواهد. معمولاً فروشنده ای که این کار را انجام می دهد از شما می پرسد تفلون می خواهید یا گرانیت؟ اگر درخواست نمایند برای این کار گرانیت استفاده گردد و نه تفلون مسئله ای ندارد، اما مسأله اصلی اینجاست که الان هیچ نظارتی روی واحدهای صنفی این کار وجود ندارد و افرادی که کار بازسازی را انجام می دهند از هردو ماده استفاده می نمایند. آنها کل مواد از بین رفته را می تراشند تا به آبکاری تفلون یا گرانیت برسند. آنچه الان در بازسازی ظروف تفلون مردم را نگران می نماید این است که نمی دانند دقیقاً چه ماده ای برای بازسازی استفاده می گردد.

او تأکید می نماید: مردم باید خطرات این کار را جدی بگیرند چون معمولاً ماده ای که برای بازسازی ظروف استفاده می گردد هم سرطان زاست و هم برای محیط زیست مضر است و باعث مرگ گیاهان و موجودات زنده می گردد. خیلی از این واحدها می گویند از وزارت بهداشت و درمان مجوز گرفته اند. درحالی که وزارت بهداشت اصلاً مجوزی برای بازسازی تفلون و گرانیت صادر ننموده. اگر کسی چنین ادعایی می نماید، شهروندان بدانند این ادعا درست نیست و هیچ نظارتی بر این کار وجود ندارد و حتی خود شهروندان هم حین کار نظارتی ندارند چرا که کارگاه ها خارج از شهر هستند.

اما راه حل این عضو انجمن علمی آموزش بهداشت و ارتقای سلامت ایران به مردم چیست؟

او می گوید: اولاً ما به همه توصیه می کنیم، ظروف تفلون و گرانیتی که می خرند حتماً دارای مارک و برچسب کارخانه سازنده باشد. بعضی از این کارخانه ها وقتی جنس را می فروشند یک تا دو سال گارانتی تعویض دارند. از طرفی هم اعلام می نمایند اگر احتیاجی به بازسازی ظروف باشد، عاملان فروش کارخانه آن را تحویل می گیرند تا در کارخانه بازسازی نمایند. این موضوع با اینکه در هر کوچه و خیابانی مغازه ای باشد و کار بازسازی انجام بدهد، فرق دارد. خیلی از موادی که به عنوان سرامیک، تفلون و گرانیت استفاده می گردد، مواد اصلی نیست و سرطان زا هستند و حتی باعث کم خونی می شوند. ضمن اینکه می توانیم از وسایل خانه مان بهتر استفاده کنیم. مثلاً ظرف و ظروف را با اسفنج بشوییم یا مراقب باشیم ظروف از دستمان نیفتد تا آسیب نبیند . اگر بازسازی به وسیله کارخانه معتبر سازنده انجام گردد، بلامانع است. الان برترین ظروف بازار، همان ظروف گرانیتی اند که هم نچسبند و هم سلامت خوبی دارند و امکان آسیب به آنها هم کمتر است.

حسن حسنی سفیدابی، رئیس اتحادیه فروشندگان لوازم خانگی هم در این باره می گوید: قیمت ها سرسام آور است و در یک ماه و نیم اخیر آلومینیوم 25 درصد گران شده. برای همین خیلی ها به بازسازی روی آورده اند. قبل از این مردم ظرف تفلون شان را می فروختند و به جایش ظرف نو می خریدند اما الان خیلی ها به خاطر گرانی بازسازی می نمایند. چدن و تفلون یک گردش کاری ثابت دارد؛ فرایند ای که باعث می گردد تفلون به ظرف بچسبد. بعد هم ظروف دو سه بار حرارت می بیند. آخرین باری که تفلون حرارت می خورد 425 درجه است و 17 دقیقه در کوره های ریلی می ماند. اگر در فرایند بازسازی هم ظروف را با 400 درجه حرارت بسوزانند و تفلون قدیمی از بین برود بعد همان فرایند ای که گفتم انجام گردد با درست کردن تفلون اصلی فرقی ندارد، البته در این فرایند هم اگر آلومینیوم نازک باشد ممکن است شکل ظرف خراب گردد. بعضی کارخانه ها هم می گویند این کار سرطان زاست، هرچند اطلاع دارم تا حالا آزمایش خاصی روی بازسازی انجام نشده اما درکل پیشنهاد من به مردم این است که آلومینیوم قابلمه های قدیمی شان را بفروشند و ظرف نو بخرند. همه جا هم آلومینیوم با قیمت مناسب خریداری می گردد.

او تأکید می نماید هیچکدام از مغازه های بازسازی ظروف، تحت نظر اتحادیه نیستند و هیچ کارخانه معروفی هم بازسازی نمی نماید، اما تعدادی کارخانه و کارگاه که کوره دارند این روزها به این کار روی آورده اند. اغلب این کارگاه های کوچک خارج از شهرند.

این روزها خیلی چیزها دست به دست هم داده تا بخواهیم از وسایل قدیمی کماکان استفاده کنیم؛ از گرانی بگیرید تا آگاهی بیشتر نسبت به مقابله با مصرف گرایی و همین طور حفاظت از محیط زیست و ... اما اگر می خواهید ظرف و ظروف کهنه خود را تعمیر کنید، بهتر است با پرس وجوی دقیق این کار را انجام دهید تا بعد پشیمان نشوید.