فرق است بین باختن و بد باختن! - وبلاگ پنجره

به گزارش وبلاگ پنجره، پرسپولیسی ها مثل سربازانی بودند که نقشه حمله شان لو رفته بود، از هر گردنه و مسیری که می رفتند به درِ بسته می خوردند و بعد ضدحمله بود و دویدن به سمت دروازه خودی!

وبلاگ پنجره؛ احسان محمدی- ضرب المثل عربی هست که می گوید برای هر اسبی لغزشی وجود دارد. پرسپولیس که سالهاست مثل اسب سیاه سرکشی در فوتبال داخلی می تازد، لغزید. بد هم لغزید و از صعود به جمع چهارتیم برتر آسیا باز ماند و رویای قهرمانی در لیگ قهرمانان آسیا دست کم تا یکسال دیگر بایگانی شد. آن ها از بس کم شکست می خورند که همین اندک شکست ها هم برای رقیبانی که کُری می خوانند یک دستاورد به شمار می آید.

هر تیم بزرگی ممکن است شکست بخورد اما بین باختن و بد بازی کردن و باختن تفاوت زیادی هست. این را طرفداران پرسپولیس هم متوجه شدند. حتی یحیی گل محمدی بعد از سوت خاتمه بازی با الهلال که با نتیجه 3-0 تمام شد گفت مسئولیت را برعهده می گیرد. او هم به خوبی می داند که این یکی از بدترین بازی های ممکن پرسپولیس بود. مسابقه ای که اگر ادامه داشت احتمالاً قرمزها گل های بیشتری هم دریافت می کردند.

مسابقه در عربستان برگزار می شد. مدت هاست بعد از آن حمله به سفارت، تیم های عربستانی به ایران نمی آیند. می گویند ایران ناامن است. تاوان آن از دیوار سفارت بالا رفتن خسارت بار عده ای خودسر؟! را فوتبالیست ها می دهند. الهلال میزبان بود و استادیوم لبریز از تماشاگر. زن و مرد کنار هم در روزگاری که هنوز کسانی در ایران واکسن زدن را بی هوده می دانند تیم شان را تشویق کردند و مزد این حمایت را گرفتند.

پرسپولیس دیر رفت و پرواز تاخیر داشت، مدافع ارزشمندی مثل محمدحسین کنعانی زادگان و مهاجم موثری مثل شهریار مغانلو را پای این ملاقات مهم از دست داد، رضا اسدی ناامیدنماینده ظاهر شد، تیم انگار فاقد هافبک طراح بود، عیسی آل کثیر قدر تک موقعیت به دست آمده را ندانست، مدیرعامل باشگاه با تغییر دولت رفت، سیامک نعمتی خسته و کند بود، مهدی شیری به عنوان ستاره نجات دهنده به زمین آمد!، الهلال ستارگان گرانقیمتی در اختیار داشت و در کوران مسابقات داخلی بود اما پرسپولیس مدتهاست از شرایط مسابقه دور است و ... هر کدام از اینها را می گردد دلایل شکست نامید. از آن حرف های بعد از شکست که نه امتیاز می گردد، نه جام و نه حتی مرهم.

الهلال مسلط بازی کرد. پرقدرت از همان دقیقه اول فشار آورد. از چپ و راست. از زمین و هوا. تقریباً در تمام زوایای زمین بازیکنان این تیم برتر، منظم تر و برای پیروزی حریص تر بودند. حتی وقتی 3-0 جلو بودند حملات آن ها بوی گل می داد اما پرسپولیسی ها مثل سربازانی بودند که نقشه حمله شان لو رفته بود، از هر گردنه و مسیری که می رفتند به در بسته می خوردند و بعد ضدحمله بود و دویدن به سمت دروازه خودی! در کنار موسی مارگا، گومیس، پریرا و جان هیون سو باید از نمایش سالم الدوساری گفت و نوشت. واقعاً بازیکنی تا این میزان موثر در فوتبال مان داریم؟ سلمان فرج، محمد کانو و علی هادی عملاً استاندارد بسیاری بالایی از خود نشان دادند.

در خصوص اینکه الهلال بسیار با کیفیت بود یا پرسپولیس بد بازی کرد می گردد ساعت ها بحث کرد اما ماجراجویی آسیایی قرمزها در این فصل به خاتمه رسید.

آن ها به ایران برمی گردند تا کماکان در لیگی که تماشاگر ندارد بازی نمایند، با مسائل اقتصادی بجنگند، به بدهی کالدرون فکر نمایند، از حق پخش تلویزیونی سهمی نبرند و به سمت ششمین قهرمانی پی درپی در لیگ برتر خیز بردارند، جایی که رقیبان به نظر سال جاری بسیار آماده تر هستند و اگر بازیکنان پرسپولیس با همین کیفیتی که مقابل الهلال به نمایش گذاشتند بازی نمایند، احتمالاً یحیی گل محمدی باز ناگزیر به عذرخواهی خواهد شد.