گذرگاهِ چوبی 6000 ساله؛ نمایشی از نبوغ انسان های ماقبل تاریخ - وبلاگ پنجره

به گزارش وبلاگ پنجره، گذرگاه سوییت، یکی از قدیمی ترین جاده ها یا گذرگاه ها در دنیا است که تا به امروز شناسایی شده و قدمت آن به 3807 قبل ازمیلاد، یعنی دوره نوسنگی یا اوایل عصر مفرغ باز می شود.

این راه در سال 1970 در جریان حفاری زغال سنگ در سامرست لولز، ناحیه ای باتلاقی در جنوب غربی انگلستان، کشف شد.

گذرگاه سوییت روی زمینی باتلاقی ساخته شد تا مردم بتوانند، به خصوص در زمان هایی که هوا رطوبت دارد و نواحی اطراف غرق در آب می شوند، از روی آن عبور نمایند و خودشان را به سمت دیگر برسانند.

این مسیر با جای گذاری تخته های چوبی بلند و متصل کردن آن ها به هم به وسیله میخ های قفل شونده در هم ساخته شده و راهی برجسته را روی سطح زمین مرطوب ایجاد نموده است.

این تکنیک خلاقانه به مردم اجازه می داد تا به راحتی از روی این چشم انداز باتلاقی عبور و به نواحی دیگر راه پیدا نمایند و احتمالا کالا هایی را با خودشان در این سو و آن سوی مسیر جابه جا نمایند.

یک میانبر واقعی از عصر نوسنگی!

نام این مسیر برگفته از یکی از استخراج نمایندگان زغال سنگ به نام ری سوییت است که این راه را در جریان حفاری زغال سنگ پیدا کرد. این مسیر به علت شرایط غرقابی باتلاق زغال سنگ که از فساد چوب پیش گیری نموده بود، حفظ شده است؛ بنابراین باستان شناسان توانستند بخش قابل توجهی از این مسیر را مطالعه نمایند و دانش ارزشمندی درباره تکنولوژی مهندسی و زندگی روزمره انسان های عصر نوسنگی که آن را ساخته اند به دست آورند.

مسیری روی مرداب

مسیر سوییت از این لحاظ اهمیت دارد که درباره ظرفیت فناوری های جوامع ماقبل تاریخ اطلاعات می دهد و بر استراتژی هایی که آن ها برای کنار آمدن با چالش های محیط زیست شان به کار می گرفتند، نور می تاباند. این راه سطح بالای هنر صنعت گری و استادی این مردمان را در ساخت زیرساخت های کاربردی نشان می دهد.

طول این مسیر 600 متر و عرض آن 1.2 متر تخمین زده شده است. این مسیر با به کارگیری روشی پیچیده شامل ایجاد مفاصل قفل شونده بین تخته های چوبی و استفاده از میخ های چوبی برای نگه داری آن ها در کنار هم ایجاد شده است.

این تخته ها از درخت های محلی، احتمالا توسکا و بلوط، ساخته شده و با استفاده از ابزار های سنگی شکل گرفته اند. معماران تخته های چوبی را با دقت در کنار هم قرار داده اند تا مسیری مرتفع و باثبات روی مسیر باتلاقی ایجاد نمایند. به این ترتیب جامعه محلی دیگر لازم نبود مسیری طولانی برای دور زدن محیط باتلاقی بپیمایند.

به علت آنکه این مسیر به خوبی حفاظت شده است، محققان قادر بودند سال دقیق ساخت آن را تخمین بزنند که به سال 3807 قبل ازمیلاد باز می گردد. تاریخ نگاری کربن، که یکی از دقیق ترین روش ها برای معین سن اشیاء باستانی است برای شناسایی سن این سازه استفاده شد.

چوب ها به واسطه محیط اسیدی و بی هوازیِ باتلاق حفظ شده اند که تا امروز از فساد چوب ها جلوگیری نموده است. محققان فقط مسیر چوبی را پیدا نکردند بلکه به یاری اکتشافات بیش تر، توانستند اشیاء تاریخی و مواد ارگانیک مرتبط به آدم هایی که در ساخت این سازه دخیل بودند را نیز شناسایی نمایند. این یافته ها اطلاعاتی درباره خوراک، ابزار و فعالیت های روزمره ساکنان عصر نوسنگی در اختیار آن ها گذاشته است.

در باتلاق ساخته شده و در باتلاق می ماند

خارج کردن مسیر چوبی از محیط باتلاقی به یقین باعث تخریب آن می گردد. هوا و شرایط دیگر می تواند فساد مسیر را تسریع کند. برای همین است که تا همین امروز بخش بزرگی از این مسیر در زیر باتلاق به جای مانده است. به این ترتیب این مسیر زنده خواهد ماند. راه های دیگری نیز در این ناحیه شناسایی شده اند که البته جوان تر از مسیر سوییت هستند

امروز مسیر سوییت در کنار سایر مسیر های چوبی این ناحیه به عنوان بخشی از مسیر های ماقبل تاریخ در انگلستان در لیست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.

این مسیر به نبوغ و فناوری پیشرفته انسان های ماقبل تاریخ گواهی می دهد و اثبات می نماید به رغم باور عموم مردمان ماقبل تاریخ انسان های اولیه و خامی نبودند. این انسان ها نیز پیچیده و قادر به خلق چیز های پیشرفته بودند. مسیر سوییت یکی از این مثال هاست.