عبدی خطاب به اصولگرایان: اگر کناره گیری روحانی را ناپسند می دانید، اجازه دهید کارش را انجام دهد - وبلاگ پنجره

به گزارش وبلاگ پنجره، عباس عبدی خطاب به اصولگرایان گفت: اگر هدف شما از این حملات و کارشکنی ها تغییر دولت نیست و آن را مطلوب نمی دانید، پس اساسا چرا انجام می دهید؟ چون فرض عقلایی این است که شما در پی تحقق این هدف هستید. اتفاقا همین را بارها و بارها گفته اید.

به گزارش وبلاگ پنجره، عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت: جناحی از اصولگرایان که در میدان سیاست یکه تازند افراد به نسبت عجیبی هستند. کار چندانی به واقعیت ندارند، با هر چیز مخالفت می نمایند، با پدیده ای مخالف هستند، همزمان با ضد آن نیز مخالفت می نمایند. هوادار ایده ای می شوند، به محض آنکه آن را تایید کنی با آن مخالفت می نمایند. تازه کلی هم استدلال در این مخالفت ردیف می نمایند، به همان اندازه که با اصلش مخالف بودند. یکی نیست که بگوید اگر این کار بد است چرا از اول خواستار آن بودید؟

در پی یادداشت هفته پیش بنده در روزنامه اعتماد مبنی بر ضرورت پرهیز از تنش و شکاف غیر قابل قبول در ساخت رسمی کشور و پیشنهاد انجام انتخابات زودرس ریاست جمهوری و در ادامه نیز انجام یک گفت وگوی مفصل در این باره، انتظار می رفت که این جناح از پیشنهاد مذکور استقبال و آن را تایید کند. یا اگر علاقه ای به تایید مواضع و پیشنهادهای اصلاح طلبان ندارد، حداقل سکوت همراه با موافقت کند. ولی در عین ناباوری مشاهده شد که آن را تخطئه نموده و حتی خطرناک دانستند. کسی هم نیست که از این دوستان بپرسد این پیشنهاد ناشی از شدت حملات و کارشکنی های شما بوده است.

اگر هدف شما از این حملات و کارشکنی ها تغییر دولت نیست و آن را مطلوب نمی دانید، پس اساسا چرا انجام می دهید؟ چون فرض عقلایی این است که شما در پی تحقق این هدف هستید. اتفاقا همین را بارها و بارها گفته اید. اینکه یکی از شما پایین کشیدن هر چه سریع تر رییس جمهوری را وظیفه خود می داند، یا دیگری دنبال مجلسی است که با قدرت او را استیضاح کند، همه نشانه های مطلوبیت این هدف برای شما است. خوب حالا اگر با شیوه کم هزینه تری این هدف محقق گردد، چه ایرادی دارد و چرا از آن استقبال نمی کنید؟

حالا فرض کنیم که شما واقعا هم مخالف این پیشنهاد هستید، پس چرا هنگامی که دوستان تان شعار پایین کشیدن رییس جمهوری را می دادند با این شعار همدلی کردید؟ این رفتار محصول بی پایه بودن مواضع این جناح است. آنان بر طبل سیاستی می کوبند و هنگامی که عوارض آن آشکار می گردد فوری عقب نشینی می نمایند و با آن مخالفت می نمایند. بعضی از آنان خود را به کوچه علی چپ می زنند و می گویند که روحانی باید تا آخر ادامه دهد و مسوولیت کارهایش را بپذیرد. خب! اگر شما معتقدید که این سیاست ها نادرست است و به نفع جامعه نیست و به همین علت اینقدر چوب لای چرخ آن می گذارید پس چه معنایی دارد که حتی یک روز بیشتر ادامه پیدا کند؟ چه استدلال پوچی است که باید تا خاتمه ادامه دهد و مسوولیت کارهایش را بپذیرد؟ خب! پذیرفت یا نپذیرفت. چه نتیجه ای دارد؟ اگر بد است تا همین جا هم می تواند بد باشد و بپذیرد کافی است و اگر آن را خوب می دانید، پس تا 18 ماه دیگر هم همان راه را ادامه خواهد داد. احتمالا برای آنکه بدتر گردد، چوب های بیشتری لای چرخش خواهید گذاشت تا بگویید، نگفتیم؟!!

بعضی دیگر استعفا را قهرمان سازی تلقی نموده اند و معتقدند پس از خاتمه دوره مردم تغییر ریل خواهند داد. آنان متوجه نیستند که اولا این قهرمان سازی نیست دوم اینکه انتخابات زودرس همان فرصت مناسب برای تغییر ریل است. نیازی نیست دو سال صبر کنید. حالا اگر به علل دیگری این را نمی پسندید همان را باید گفت.

این چه سرّی است که پیشنهاد کناره گیری یا استعفا هم اینقدر حساسیت برانگیز است؟ درهمه جای جهان تا این پیشنهاد ارایه گردد مخالفان دولت استقبال می نمایند.حتی مخالفانی که چوب هم لای چرخ دولت خود نمی گذارند،پس چرا در ایران حتی این پیشنهاد می تواند با عصبانیت مخالفان دولت روبرو گردد؟ فقط در ایران است که اگر به کسی بگوییم از قدرت کنار برود او و توصیه نماینده می شوند برانداز! واقعا در سیاست هم نوبریم! تا حالا می خواستند سر به تن او نباشد حالا می گویند کنار رفتن بی کیفر نمی ماند و بعد هم برای اینکه دچار تعارض نشوند می گویند اینها قدرت طلب هستند و کنار نمی فرایند! این وضع محصول تناقضات بی خاتمه بعضی گروه های سیاسی بی نام و نشان دار است که در عین حال قدرت دارند. آنان تبعات دیدگاه های خود را هنگامی متوجه می شوند که از زبان دیگران بیان گردد. پیش از آن توجه چندانی به پیامدهای نظرات خود ندارند.

می گویند یک نفر شب رفته بود آبیاری؛ یک باره یک حیوان به او حمله کرد او هم گمان کرد شغال است با بیل زد آن را کشت. بعد آن را با طناب بست و کشان کشان آورد روستا تا مردم ببینند و خودی نشان دهد. وقتی رسید روستا هوا روشن شده بود دید مردم از او فرار می نمایند. پرسید چرا می ترسید؟ به لاشه اشاره کردند. برگشت دید آنچه کشته شغال نبوده بلکه پلنگ بود. خودش هم از ترس غش کرد. حکایت این دوستان است که دو سال تمام برای رسیدن به هدفی کوشش وافر می نمایند حالا که دیگران پیشنهاد می نمایند که از خیر و شر کرسی ریاست بگذرید و آن را تقدیم کنید عصبانی می شوند و از آنچه که می باید دِرو نمایند زهره ترک می شوند.

کلیت این پیشنهاد بر این فرض راسخ بود که مخالفان دولت عزم خود را جزم نموده اند که تا می توانند علیه آن اقدام و تبلیغ نمایند و در صورت ادامه این فرایند، کارآیی دولت در انجام وظایف خودش یا اتخاذ تصمیمات موثر کمتر و کمتر خواهد شد. بنابراین بهتر است این حد از تنش را کاهش داد و با وجود این تنش شدید تنها راه، استعفا یا انتخابات زودرس یا هر شیوه دیگر است. ولی اگر مخالفان جدی دولت این راه را برنمی تابند، بهتر است دست از مشکل آفرینی بردارند. این دولت، همین است که می بینید. دنبال حل مساله خارجی است و می خواهد از آن طریق اقتصاد را زنده کند. هر ایده دیگری هم بگویید فایده و تاثیر ندارد. جز این کاری بلد نیست. حالا اینکه درست فکر می نماید یا نادرست یا همان فکر را درست اجرا می نماید یا نادرست، بحث دیگری است. اگر این را نمی پسندید و همچنان مخالف آن هستید، پس چرا با ایده کناره گیری مخالف هستید؟ اگر کناره گیری را خیلی ناپسند می دانید، پس لطفا اجازه دهید کارش را انجام دهد.