حسگری که می تواند سموم عسل را شناسایی کند - وبلاگ پنجره

به گزارش وبلاگ پنجره، پژوهشگران روسی، حسگر جدیدی ابداع نموده اند که می تواند مقدار خطرناک یک ماده شیمیایی را در عسل شناسایی کند.

به گزارش وبلاگ پنجره و به نقل از پلج تایمز، پژوهشگران دانشگاه فدرال اورال (Ural Federal University) روسیه، حسگری را برای تشخیص ترکیب شیمیایی نیتروبنزن (Nitrobenzene) در مواد غذایی و لوازم آرایشی ابداع نموده اند. این حسگر علاوه بر این که به مقدار بسیار کمی از مواد برای تجزیه و تحلیل احتیاج دارد، کار خود را با دقت بی نظیری انجام می دهد.

نیتروبنزن، یک ترکیب بسیار خطرناک است که اثر سرطان زایی و جهش زایی قابل توجهی دارد و خنثی کردن آن سخت است. این ماده در صنایع شیمیایی، به عنوان حلال مورد استفاده قرار می گیرد. کنترل مقدار این ماده در غذا و محیط زیست، بخشی ضروری از نظارت بر محیط زیست به شمار می رود. یکی از مواد غذایی که بیشتر در معرض آلودگی نیتروبنزن قرار می گیرد، عسل است. این موضوع به علت استفاده از حشره کش هایی است که برای محافظت از زنبورها و کندوها در برابر کنه به کار می فرایند.

بیشتر روش هایی که برای معین سطح نیتروبنزن در محصولات به کار می فرایند، به آنالیز طولانی در آزمایشگاه احتیاج دارند و به همین علت، برای تجزیه و تحلیل سریع مناسب نیستند. کوشش برای توسعه ابزارهای تحلیلی قابل حمل در این زمینه در حال افزایش است.

آلیسا کوزیتسینا (Alisa Kozitsina)، سرپرست این گروه پژوهشی گفت: حساسیت و دقت چنین تحلیلگرهایی، به وسیله ساختار تشخیص دهنده موسوم به لایه گیرنده معین می گردد. لایه گیرنده، آنزیم ها و کاتالیزورهای بیولوژیکی را در بر دارد که به رغم داشتن بعضی مزایا، با هزینه بالا و پایداری شیمیایی پایین نیز همراه هستند.

این گروه پژوهشی، از یک گیرنده مصنوعی به عنوان جایگزین سیستم های مبتنی بر آنزیم استفاده نموده اند و نمونه ابتدایی از یک تحلیلگر قابل حمل را براساس آن ارائه داده اند. به گفته پژوهشگران، این روش تازه با حساسیت استثنایی و حداقل هزینه برای آماده سازی نمونه همراه است.

تاتیانا سوالوا (Tatiana Svalova)، از پژوهشگران این پروژه گفت: حسگرهای الکتروشیمیایی برخلاف تحلیلگرهای نوری، بسیار کوچک هستند، استفاده از آنها ساده است و به مقدار بسیار کمی از محصول احتیاج دارند.

پژوهشگران با استفاده از روش تازه خود توانستند مقدار خطرناک نیتروبنزن را در بعضی از نمونه های تجاری عسل تشخیص دهند که روش های متداول تجزیه و تحلیل، آن را شناسایی ننموده بودند. مزیت مهم این روش تازه، امکان پیاده سازی آن در آزمایشگاه و ارائه آن به شکل ابزارهای قابل حمل است. پژوهشگران مطمئن هستند که توسعه این روش، نه تنها برای آنالیز های زیست محیطی و کنترل کیفیت غذا، بلکه در صنعت نیز مورد احتیاج خواهد بود.

پژوهشگران قصد دارند این حسگر را به صورت جهانی ارائه نمایند و استفاده از آن را گستردش دهند. بعلاوه، آنها در نظر دارند که آنالیز های بنیادین را در این زمینه ادامه دهند و سیستم های تحلیلی تازهی را برای کار با مواد شیمیایی و داروهای خطرناک ابداع نمایند.

این پژوهش، در مجله Food Chemistry به چاپ رسید.